Στην προσπάθεια ανασυγκρότησης του νέου κράτους σειρά έχει η ίδρυση της Σχολής Ευελπίδων, το 1829, η οποία θα έχει συμβολή και σε έργα υποδομών τις επόμενες δεκαετίες. Την ίδια χρονιά στον οργανισμό του Ορφανοτροφείου Αιγίνης, που συντάσσει ο Ιωάννης Βενθύλος, υπάρχει η πρόβλεψη για τη λειτουργία εργοστασίων, δηλαδή εργαστηρίων, εκπαίδευσης στη Ραπτική, Βιβλιοδετική, Τυπογραφία, Τορνευτική & Πλεκτική τέχνη.
Σε έγγραφο της 4ης/12/1829 διαβάζουμε «Προσκαλοῦνται διὰ ταῦτα οἱ μαθητιῶντες νέοι καὶ ὅσοι ἔχουν ἔφεσιν νὰ ἀναδεχθῶσιν τὸ διδασκαλικὸν ἐπάγγελμα εἰς τὰ συστηθησόμενα τυπικὰ Σχολεῖα νά εὑρεθῶσιν εἰς Αἴγιναν ἐντὸς τοῦ ἐγγίζοντος Ἰανουαρίου….»Αρχίζει τη λειτουργία του «τὸ τῆς Αἰγίνης Κεντρικὸν Σχολεῖον» με δύο διδασκάλους, τον Γεώργιο Γεννάδιο και τον Ιωάννη Βενθύλο, που θα παρέδιδαν Αρχαία Ελληνικά, Ιστορία, Γεωγραφία, Φιλοσοφία και Γαλλικά.
27/9/1831 δολοφονείται ο Καποδίστριας με επακόλουθο εμφύλια σύρραξη. Με παρέμβασή τους οι προστάτιδες δυνάμεις, με τη συνθήκη του Λονδίνου το 1832, ορίζουν τον Βαυαρό Όθωνα, ως βασιλιά της Ελλάδας
Αποβιβάζεται στο Ναύπλιο (προσωρινή πρωτεύουσα) ο Όθωνας, με το Συμβούλιο Αντιβασιλείας από Βαυαρούς και 3500 άνδρες βαυαρικό στρατό, εγκαθιστώντας καθεστώς «απόλυτης μοναρχίας»!
Οι «προστάτιδες» δυνάμεις παραχωρούν δάνειο 60.000.000 φράγκων για την ανασυγκρότηση της χώρας, αλλά τελικά δόθηκαν:
Δηλαδή για την ανασυγκρότηση απέμεινε το ποσό των 2.250.000 φράγκων. Φυσικά, όλο το ποσό του δανείου έπρεπε να επιστραφεί!
Το 1834 έχουμε τη μεταφορά της πρωτεύουσας στην Αθήνα, η οποία είχε τότε περίπου 10.000 κατοίκους, αλλά επίσης μεταφέρεται στην Αθήνα από την Αίγινα το «Κεντρικὸν Σχολεῖον», όπου και λειτούργησε το 1836 ως το πρώτο γυμνάσιο της πρωτεύουσας και όχι πλέον ως διδασκαλείο.
Την ίδια χρονιά έχουμε τον νόμο περί Δημοτικών σχολείων ή σχολείων του λαού, μια μορφή σχολείου πολύ πρωτόλεια, με δεδομένη την έλλειψη καταρτισμένων κατάλληλα δασκάλων.
«Εις έκαστον δημοτικόν ή του λαού σχολείον, θέλουν διδάσκεσθαι τα εξής: Κατήχησις, στοιχεία της Ελληνικής, ανάγνωσις, γραφή, αριθμητική, η γνώσις των κατά τους νόμους παραδεδεγμένων σταθμών και μέτρων, η γραμμική ιχνογραφία και η φωνητική μουσική, εί δυνατόν δε, και στοιχεία της γεωγραφίας, της Ελληνικής ιστορίας, και εκ των φυσικών επιστημών τα αναγκαιότερα» .
Ταυτόχρονα, έχουμε την ίδρυση του Διδασκαλείου ή Διδασκαλοδιδακτηρίου με σκοπό «να σχηματίζη ικανούς διδασκάλους και διδασκάλισσας» και συστήνεται «πλησίον του διδασκαλείου και σχολείον πρότυπον εις το οποίον οι εν τω διδασκαλείω θέλουν γυμνάζεσθαι πρακτικώς στο σχολαρχείν».
Με άλλα λόγια, συναντάμε την πρώτη αναφορά του όρου «πρότυπον» η οποία συσχετίζεται με το «διδασκαλείο» και την άριστη προετοιμασία των δασκάλων.
Συγκροτείται ο Δήμος Αθηναίων, ως αυτοδιοικητική οντότητα και ιδρύονται τα πρωτοβάθμια σχολεία : «Α’ εν Αθήναις Δημοτικόν Σχολείον Αρρένων» & «Α΄ εν Αθήναις Δημοτικόν Σχολείον Θηλέων».
Ακόμη την ίδια χρονιά, προτείνεται από ξένους & Έλληνες επιχειρηματίες η δημιουργία της σιδηροδρομικής γραμμής Αθηνών-Πειραιώς, η οποία θα υλοποιηθεί αρκετά χρόνια αργότερα.
Έχουμε σωρευτικά:
Ίδρυση με Διάταγμα «περί εκπαιδεύσεως στην αρχιτεκτονικήν» του «εν Αθήναις σχολείου των τεχνών».
"1. Θέλει συστηθή τώρα πλέον εις Αθήνας σχολείον, εις το οποίον, θέλουν διδάσκεσθαι την Κυριακήν και τας εορτάς, όσοι επιθυμούν να μορφωθώσιν ως αρχιτεχνίται (μαΐστορες) εις την αρχιτεκτονικήν."
Ιδρύεται με Διάταγμα το «Πανεπιστήμιον του Όθωνος», μετέπειτα των Αθηνών.
Ίδρυση των (Βασιλικών) ελληνικών σχολείων, τριετούς φοίτησης και των (Βασιλικών) γυμνασίων, τετραετούς φοίτησης. Αξιοσημείωτο είναι το γεγονός πως έχουμε αναφορά σε Γυμνάσια και στη σχέση τους με τα Δημοτικά, ήδη από το 1834 και την ίδρυση των δεύτερων.
Επίσης, εκδίδεται διάταγμα για τους υπότροφους υποψήφιους «δια τας διδασκαλικάς θέσεις»
Ίδρυση της Εθνικής Τράπεζας, η οποία έχει τη δυνατότητα να εκδίδει χαρτονομίσματα και σταματά η εισαγωγή των υπερτιμημένων αργυρών ξένων νομισμάτων, που κυριαρχούσε στη νομισματική πολιτική και υπερχρέωσε το νεοσύστατο ελληνικό κράτος.
[ 1 ]
Στην Εθνική Τράπεζα αρχικά κατατίθεται το σύνολο των χρημάτων της δωρεάς του Βαρβάκη.
Ολόκληρη την περίοδο από το 1943 μέχρι το 1857, αλλά και αργότερα, ένα σημαντικό στοιχείο που θα επηρεάσει τις εξελίξεις σχετικά με το Βαρβάκειο αποτελεί η αναδιοργάνωση του «εν Αθήναις σχολείου των τεχνών» και οι συνεχείς, όλη αυτή την περίοδο, αλλαγές στο θεσμικό της πλαίσιο.
Για να έχουμε μια εικόνα της εποχής, η Αθήνα είχε σαν όριο (εκτεινόταν) την πλατεία Λουδοβίκου (σημερινή πλατεία Κοτζιά). Στο τέρμα της Σταδίου (σημερινά Χαυτεία) υπήρχε το εξοχικό καφενείο του αγωνιστή μπάρμπα Γιάννη Χάφτα και η ίδια η Σταδίου ήταν μια βαθιά ρεματιά με ακαθαρσίες και μόνο από λίγα σημεία διασχιζόταν με υποτυπώδεις ξύλινες γέφυρες. Ακόμη η (σημερινή) Λεωφόρος Αμαλίας ήταν χωματόδρομος & εξοχικός περίπατος για την πρώτη βασίλισσα, η οποία μάλιστα είχε ζητήσει να φυτευτεί με πιπεριές, το αγαπημένο δένδρο της που ήταν ανθεκτικό στις ξηρασίες και δημιουργούσε ωραίες σκιές! Οι εξελίξεις εκείνης της χρονιάς είναι ραγδαίες, με την επανάσταση της 3ης Σεπτέμβρη και τη μετάβαση από την απόλυτη στη συνταγματική μοναρχία.
Το 1857 είναι σημαδιακή χρονιά καθώς μετά από περίπου 15 χρόνια επιλέγεται, επιτέλους, η θέση ανέγερσης & θεμελιώνεται το κτήριο του Βαρβακείου στην οδό Αθηνάς.[ 1 ]
Το 1860 έχουμε την ολοκλήρωση της ανέγερσής του.
Αρχικά, παραθέτουμε ορισμένα στοιχεία που δείχνουν την ανάπτυξη της Ελληνικής Οικονομίας του νεοσύστατου Κράτους.
Tο 1870 καταγράφεται ο μέγιστος αριθμός 2.500 ελληνόκτητων ποντοπόρων ιστιοφόρων, με τη χώρα μας να είναι η 6η ευρωπαϊκή ναυτιλιακή δύναμη, ναυπηγημένων μάλιστα στα νησιά του Ιονίου και του Αιγαίου!
Tο 1860 η αγροτική παραγωγή συνεισφέρει στο 79,2% του ΑΕΠ, ενώ το
1887 έχει μειωθεί στο 66% του ΑΕΠ. Αντίθετα, η παραγωγικότητα της εργασίας από το 30,41 το 1860, αυξάνεται στο 44,72 το 1887, μετρούμενη σε Συμβατές Μονάδες.Στοιχεία αντλήθηκαν από το Κωστής Κ. & Πετμεζάς, Σ. (επιμ) "Η Ανάπτυξη της Ελληνικής Οικονομίας τον 19ο Αιώνα", Αθήνα, 2006, και στα Πετμεζάς, Σ. Αγροτική οικονομία, σελ. 103-152, Αγριαντώνη, Χ. Βιομηχανία, σελ. 218-251, Χαρλαύτη, Τ., Ναυτιλία, σελ. 421-462
Το 1887, η εξαγωγή σταφίδας αντιστοιχεί στο 25% του ακαθάριστου προϊόντος του πρωτογενούς τομέα, ενώ το 1888 η παραγωγή της ανέρχεται σε 162.000 τόνους, αξίας ίσης με το 70% του εισαγώμενου σίτου.
Το 1884 με την εφαρμογή προστατευτικών μέτρων της ελληνικής παραγωγής (Τρικουπικό δασμολόγιο), έχουμε την πολιτική οικονομικής ανάπτυξης, μέσω των δημόσιων έργων και των συγκοινωνιακών υποδομών, του Χαρίλαου Τρικούπη. Η πολιτική αυτή ευνοεί τον εκσυχρονισμό και τη βελτίωση της εκμηχάνισης στη Βιομηχανία. Παράλληλα, εφαρμόζεται τα επόμενα χρόνια, μια "εκπαιδευτική" πολιτική που στοχεύει στο να αντιμετωπίσει αποφασιστικά την έλλειψη ανθρώπινων πόρων, εξειδικευμένων σε τομείς υποστήριξης των τεχνικών έργων, της αναπτυσσόμενης βιομηχανίας και της εκμηχάνισης του αγροτικού τομέα.
Η ίδρυση του Βαρβακείου και η μετεξέλιξη της Σχολής Βιομηχάνων Τεχνών, αποτελούν ένα ενδεικτικό παράδειγμα αυτής της προσπάθειας.
Συνοπτικά ενδεικτικά στοιχεία για την περίοδο 1857-1897: 1857 Ξεκινά η κατασκευή της σιδηροδρομικής γραμμής Πειραιάς-Θησείο, η οποία παραδίνεται το 1869. 1873 Το σκάνδαλο του Χρηματιστηρίου με αρνητικούς πρωταγωνιστές τον Ανδρέα Συγγρό και τον Σερπιέρι της Μεταλλουργεία Λαυρίου όπως είχε μετεξελιχθεί η ιταλο-γαλλική Σερπιέρι-Ρου-Φρασινέ 1881 Προσαρτάται η Θεσσαλία κ μέρος της Ηπείρου 1882 Ξεκινούν τα έργα της σιδηροδρομικής πολιτικής Τρικούπη από το δίκτυο της Πελοποννήσου. Σε συνεργασία με την Ελληνική Εταιρεία Μεταλλουργείων Λαυρίου, η οποία αναλαμβάνει την χρηματοδότηση & κατασκευή της διασύνδεσης Αθηνών - Λαυρίου με αντάλλαγμα την φορολογική οφειλή της εταιρείας, από την εκμετάλλευση των κοιτασμάτων του Λαυρίου, προς το ελληνικό δημόσιο. 1883 Ξεκινά το Orient Express. Λειτουργεί ο πρώτος δημοτικός σιδηρόδρομος μήκους 13χλμ μεταξύ Πύργου – Κατάκωλου 1884 Σύναψη δανείου 170 εκατομμυρίων δρχ για ναυτικές και σιδηροδρομικές δαπάνες 1885 Στρατιωτικές κινητοποιήσεις, κακή συγκομιδή Θεσσαλικού κάμπου ολοκλήρωση της σιδηροδρομικής γραμμής Αθηνών – Λαυρίου. Ήττα Χαρίλαου Τρικούπη στις εκλογές! 1887-1891 νέες συμβάσεις επέκτασης σιδηροδρομικών συνδέσεων για Πειραιά – Λάρισα- Σύνορα, το υπόλοιπο της Πελοποννήσου και τη γραμμή της Αιτωλοακαρνανίας 1894 Οικονομική κρίση 1897 Ελληνοτουρκικός πόλεμος
Το Βαρβάκειον Λύκειον, αν και ισότιμο με τα λειτουργούντα από την εποχή του Όθωνα τριετή Ελληνικά σχολεία & τετραετή Γυμνάσια, αφού έχει συνολικά επτά (7) τάξεις, αποτελεί «καινοτομία» ως προς τη «διαφοροποίησή» του στη φιλοσοφία του αναλυτικού και ωρολογίου προγράμματος σπουδών, το οποίο είναι προσανατολισμένο στις θετικές και κυρίως τεχνικού χαρακτήρα γνώσεις, οι οποίες θα εξασφάλιζαν τη συνέχεια των αποφοίτων είτε στην επαγγελματική σχολή Βιομηχάνων τεχνών είτε στην Ευελπίδων είτε για άμεση απασχόληση στα μεγάλα έργα υποδομών.
Η διδασκαλία ορυκτολογίας , τα εφαρμοσμένα μαθηματικά περιγραφικής γεωμετρίας, η ιχνογραφία-σχεδιογραφία και στις 7 τάξεις, όπου οι μαθητές καλούνται να ασκηθούν στη χρήση κατάλληλων ιχνογραφικών εργαλείων, φανερώνουν τον εφαρμοσμένο, τον πρακτικό προσανατολισμό που είχε το σχολείο κατά την ίδρυσή του από τον Τρικούπη
Ο Τρικούπης κυβερνά την Ελλάδα απότο 1882 μέχρι το 1895, με μικρά διαλείμματα, κατά τα οποία ο αντίζηλός του Δεληγιάννης θα κατορθώσει να καταλάβει την εξουσία. Επιδιώκει να αναμορφώσει τον κρατικό μηχανισμό (διοίκηση, διακιοσύνη, στρατό) και προσπαθεί να καταπολεμήσει τη διαφθορά που παραμορφώνει τη λειτουργία του κοοινοβουλευτικού πολιτεύματος. Αφιερώνεται επίσης στην κατασκευή δημοσίων έργων που είναι απαραίτητα και καθοριστικά για τον εκσυγχρονισμό της οικονομικής δραστηριότητας. Υπέρτατη φιλοδοξία του είναι να σταθεροποιήσει τη δημοσιονομική κατάσταση της χώρας, πράγμα που, κατά τη γνώμη του, απαιτεί αποκατάσταση ομαλών σχέσεων με τους Τούρκους. Ο Τρικούπης, που θεμελιώνει την πολιτική του στην εισροή ξένων κεφαλαίων, θα επιτύχει αξιοσημείωτα αποτελέσματα στον τομέα των δημοσίων έργων, αλλά δεν θα κατορθώσει να αποτρέψει την χρεοκοπία του ελληνικού δημοσίου. από το "Οι πολιτικές δυνάμεις στην Ελλάδα" J. Meynaud κ.α, σ.55-56 , απόλυτα συμβατό με τον αναπτυξιακό σχεδιασμό του.
Το πλήρες νομοθέτημα: Bαρβάκειο Λύκειο 1886
Τη διετία 1887 – 1888 με τους νόμους "Περί οργανισμού του εν Αθήναις σχολείου των βιομηχάνων τεχνών" και "Περί αντικαταστάσεως άρθρων του περί οργανισμού του σχολείου των βιομηχάνων τεχνών",
συνδέεται το Βαρβάκειο -πρακτικό- Λύκειο, ουσιαστικά με το σχολείο των βιομηχάνων τεχνών.
"Αρθρον 6.
Το άρθρον 7 τού νομου ΑΦΜΑ' άντικαθίσταται διά τού επομένου.
«'Ev τή σχολή τών πολιτικών μηχανικών τή τών μηχανουργών κατατάσσονται
α'. οί άπό προτύπου λυκείου άποφοιτώντες μαθηταί και οί της τρίτης Τάξεως τού στρατιωτικού σχολείου τών Ευελπίδων μετά προηγουμένη έν τω σχολείω τών βιομηχάνων τεχνών δοκιμασίαν είς τά τεχνικά μαθήματα και είς τεχνικές σχεδιάσεις καί
β’. οί φέροντες άπολυτήριον γυμνασίου του Κράτους μετά δοκιμασίαν εν μεν τω πρωτύπω λυκείω είς τά μαθήματα άτινα δεν ήκροάσθησαν, εν δε τω σχολείω των βιομηχάνων τεχνών εις τα τεχνικά μαθήματα και είς τας σχεδιάσεις.»
Με τις συγκεκριμένες νομοθετικές παρεμβάσεις γίνεται μια απόπειρα από τη μία να αποκτήσει περισσότερο "τεχνικό" χαρακτήρα, η Σχολή Βιομηχάνων Τεχνών, το μετέπειτα Μετσόβειο Πολυτεχνείο, ενώ από την άλλη η σύνδεση του Βαρβακείου, με την εισαγωγή των αποφοίτων του μέσω της "ειδικής" δοκιμασίας, να καταστήσει ελκυστικές τις τεχνικές σπουδές (μέσου & ανώτερου τεχνικού επιπέδου), προσδοκώντας να αντιμετωπιστεί η έλλειψη τεχνικά καταρτισμένου ανθρώπινου δυναμικού.
Είναι χαρακτηριστικό το γεγονός πως στο διάστημα 1864-1890 αποφοίτησαν μόνο 40 μηχανουργοίΑγριαντώνη, Χ. Βιομηχανία στο Κωστής Κ. & Πετμεζάς, Σ. (επιμ) "Η Ανάπτυξη της Ελληνικής Οικονομίας τον 19ο Αιώνα", Αθήνα, 2006, σελ. 218-251 από τη Σχολή των βιομηχάνων τεχνών, από τους οποίους οι περισσότεροι απορροφήθηκαν στο Πολεμικό Ναυτικό, ενώ η πλειοψηφία των σπουδαστών επέλεγε τη σχολή των πολιτικών μηχανικών και την απασχόλησή του στην οικοδομή και στα δημόσια έργα υποδομών αντί της βιομηχανίας.
Το 1911 για πρώτη φορά από την ίδρυσή του το Βαρβάκειο Πρακτικό Λύκειο στεγάζεται στο κτήριο της οδού Αθηνάς, δηλαδή στην έδρα του.
[ 1 ]Μια σειρά νομοσχεδίων για την αναμόρφωση της υποχρεωτικής εκπαίδευσης, της μέσης και της τεχνικής προετοιμάζονται, αλλά δεν ψηφίζονται (ο Δ. Γληνός και ο Εκπαιδευτικός Όμιλος ενεργά συμμετέχουν σε αυτήν την προσπάθεια), υπήρξαν όμως ο προπομπός των αλλαγών, κυρίως, του 1929.
Οι διατάξεις των παρακάτω νόμων, ψηφισμένες μάλιστα σε ιδιαίτερα ταραγμένη περίοδοΜετά το τέλος των Βαλκανικών πολέμων εξακολουθούσαν να παραμένουν ανοιχτά εθνικά ζητήματα, ιδίως στο Ανατολικό Αιγαίο, αφού η Τουρκία δεν δεχόταν την παραχώρηση των νησιών στην Ελλάδα. Οι σχέσεις των δύο χωρών επιδεινώθηκαν εξαιτίας των διωγμών που οι Νεότουρκοι είχαν ξεκινήσει εναντίον των ελληνικών πληθυσμών της Μ. Ασίας και της Ανατ. Θράκης. Επιπλέον, με το ξέσπασμα του Α΄ παγκοσμίου πολέμου την ίδια χρονιά προκλήθηκε εσωτερικό ρήγμα στη χώρα, αφού υπήρχε απόλυτη διάσταση απόψεων μεταξύ του βασιλιά Κωνσταντίνου και του πρωθυπουργού Βενιζέλου σχετικά με τη στάση που έπρεπε να τηρηθεί και που γρήγορα θα οδηγούσε στον εθνικό διχασμό.
για τη χώρα, αναδεικνύουν τη σπουδαιότητα που είχε αποκτήσει στο εκπαιδευτικό σύστημα η Βαρβάκειος Σχολή και ως εκ τούτου ο ιδιαίτερος ρόλος που της επιφυλλασσόταν, ειδικά στον τομέα της Τεχνικής Εκπαίδευσης και της επιμόρφωσης εκπαιδευτικών. Η άμεση σύνδεσή της με το υπό ίδρυση "Διδασκαλείο Τεχνικής Εκπαιδεύσεως", σηματοδοτεί μια απόπειρα της Πολιτείας, η οποία διήρκεσε δεκαετίες και εν πολλοίς παρέμεινε ανολοκλήρωτη, να ενισχύσει την τεχνολογική διάσταση της εκπαίδευσης, η οποία αποτελεί αναγκαία προϋπόθεση για την αλλαγή του παραγωγικού μοντέλου της χώρας.
(31/12/2014)
Νόμος 240 Περί διοικήσεως της δημοτικής και μέσης εκπαιδεύσεως", όπου αναφέρεται ως προσόν για τη θέση του Γενικού Επιθεωρητού η 2ετής υπηρεσία ως Δ/ντής στο Βαρβάκειο Λύκειο.
Νόμος 572 "Περί ιδρύσεως διδασκαλείου της τεχνικής εκπαιδεύσεως"
Άρθρον 1. «Προς μόρφωσιν του διδακτικού προσωπικού των κατωτέρων τεχνικών σχολών και των καθηγητών των τεχνικών μαθημάτων εν τοις διδασκαλείοις και τις σχολείοις της μέσης εκπαίδευσεως ιδρύεται εν Αθήναις διδασκαλείον της τεχνικής εκπαιδεύσεως»…..
Άρθρον 14. «Δια Βασ. Διατάγματος το διδασκαλείον της τεχνικής εκπαιδεύσεως δύναται να αποτελέση ίδιον τμήμα του Βαρβακείου Λυκείου εν τοιαύτη δε περιπτώσει αι δαπάναι εν γένει της λειτουργίας αυτού καταβάλλονται εκ των πόρων του κληροδοτήματος του Ιω Βαρβάκη. Διά Βασ. Διατάγματος, επίσης μετά από γνωμοδότησιν του εκπαιδευτικού συμβουλίου, η διεύθυνσις του διδασκαλείου της τεχνικής εκπαιδεύσεως δύναται να ανατεθή εις τον διευθυντήν του Βαρβακείου Λυκείου.
Το ιστορικό κτήριο επιτάσσεται από την Χωροφυλακή για τις ανάγκες του Α΄ Παγκοσμίου Πολέμου και το Βαρβάκειο απομακρύνεται από τις εγκαταστάσεις του!
Ενώ με τον Νόμο 573 Περί εκποιήσεως του διδακτηρίου του Βαρβακείου Λυκείου και ανεγέρσεως νέου τοιούτου, με δήμαρχο Αθήνας τον Εμμανουήλ Μπενάκη, ξεκινά μια περίοδος «ταλαιπωρίας» για το Βαρβάκειο, αν και δεν εφαρμόζεται λόγω της κήρυξης του Α’ Παγκοσμίου Πολέμου.
Στα γεγονότα του Δεκέμβρη του 1944 στην Αθήνα, το κτίριο της οδού Αθηνάς υφίσταται σοβαρές ζημιές
«Ἦτο δυνατή και ἐπεβάλλετο να γίνη αποκατάστασίς του, χάριν της ωραίας αρχιτεκτονικής του και της ἱστορικῆς του ἀξίας, ἀλλά καί χάριν τοῦ πρακτικοῦ σκοποῦ τόν οποίον ἐξυπηρέτει.»
Καθηγητής ΕΜΠ Κων. Μπίρης, διαφωνώντας με την κατεδάφισή του τον Φλεβάρη του 1956
, αλλά όχι ανεπανόρθωτες, που οδηγούν στην αναγκαστική αναζήτηση άλλης στέγης. Μεσολαβεί ένα σχετικά μικρό χρονικό διάστημα κατά το οποίο Βαρβάκειο δεν λειτουργεί.